«فضای مجازی، تهدید یا فرصت؟» |چهار مولفه اصلی هوش مصنوعی چیست؟

به گزارش می‌متالز، هوش مصنوعی یک فناوری قدرتمند، همه منظوره و انعطاف پذیر است که می‌تواند باعث پیشرفت‌های بسیاری در عرصه حکمرانی سایبری شود. این علم پدیده جدیدی نیست و بسیاری از مبانی نظری و فناوری آن طی ۷۰ سال گذشته توسط دانشمندان توسعه یافته و پیش از این نیز تا حدودی در بسیاری از صنایع و کسب و کار‌ها استفاده شده است. با این وجود دنیای امروز به لطف افزایش قدرت محاسباتی، در دسترس بودن مجموعه‌های داده بزرگ و پیشرفت الگوریتمی در یادگیری ماشین، هوش مصنوعی از یک رشته دانشگاهی به یک نوآوری فناورانه کاربردی و تاثیرگذار تبدیل شده است.

هوش مصنوعی به سامانه طراحی شده توسط انسان گفته می‌شود که برای حل یک مساله پیچیده، محیط آن را به درستی درک کرده و با تجزیه و تحلیل داده‌های جمع آوری شده دانش مورد نیاز را استخراج کند و با تصمیم گیری در مورد بهترین اقدام، به یک هدف از قبل مشخص در مساله برسد. همچنین این سامانه می‌تواند با بهره گیری از قدرت یادگیری، توانایی‌های خود را بهبود بخشد.

در واقع هوش مصنوعی مجموعه‌ای از فناوری‌هایی است که ماشین را قادر می‌سازد با تقلید از توانایی‌های انسانی از قبیل درک و کشف محیط پیرامون و قدرت یادگیری، به سطح بالاتری از هوشمندی برسد. سامانه هوشمند می‌تواند با استفاده از بینایی ماشین، پردازش صوت و سایر انواع حسگرها، دنیای اطراف خود را به طور فعال درک کند. با موتور‌های استنتاج مانند پردازش تصویر، تشخیص گفتار و پردازش زبان طبیعی به تجزیه و تحلیل و درک اطلاعات جمع آوری شده بپردازد. این سامانه همچنین می‌تواند از طریق برنامه ریزی هوشمند، بهترین دنباله اقدام را برای حضور موثر در دنیای واقعی پیدا کند. علاوه بر این موارد این توانایی‌ها با قدرت یادگیری از تجربه، با گذشت زمان افزایش می‌یابند.

با توجه به این تعاریف هوش منصوعی چهار مولفه اصلی دارد: شناسایی و درک، تجزیه و تحلیل داده ها، استدلال و برنامه ریزی و در نهایت یادگیری. یادگیری ماشین در هسته هوش مصنوعی نهفته است و باعث پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در سایر زیرشاخه‌های هوش مصنوعی شده است. با این وجود سایر جنبه‌های هوش منصوعی نیز همکاری و هماهنگی با هم دارند. برخی فناوری‌های بین رشته‌ای مانند رباتیک، بیوانفورماتیک و ... از توانایی‌های هوش مصنوعی بهره بسیاری را برده اند در حدی که در برخی منابع معتبر به عنوان زیرشاخه‌های این علم در نظر گرفته شده اند.

برای طراحی و ساخت سامانه‌های هوشمند که توانایی انجام وظایف مشابه انسان را داشته باشند، دو دیدگاه وجود دارد: دیدگاه اول که در دنیای امروزی بیشتر استفاده می‌شود، طراحی و پیاده سازی سامانه‌های هوشمندی است که با سرعت بالا، مجموعه داده‌ها را پردازش کرده و با حداقل خطای ممکن، تصمیم گیری کند. در واقع هدف، افزایش سرعت در تصمیم گیری و حذف اشتباهات عمدی و سهوی است. این گونه سامانه‌ها برای تشخیص الگو‌های پیچیده در داده ها، پیش بینی وقایع مختلف دنیای واقعی و برنامه ریزی استفاده می‌شوند. در مقابل در بعضی کاربردها، هدف از طراحی و پیاده سازی سامانه‌های هوشمند، جایگزینی انسان با یک تصمیم گیرنده سریع و دقیق نیست.

دیدگاه دوم شبیه رفتار‌های یک انسان واقعی با درنظر گرفتن تمام خصوصیات انسان از جمله هوش، منطق و احساسات است. ازاین مدل انتظار می‌رود که دقت و سرعت در حد انسان واقعی داشته باشد و گا‌ها در تصمیم گیری خود از مواردی مانند احساسات نیز استفاده نماید. در صورت طراحی و پیاده سازی صحیح این مدل، می‌توان در کاربرد‌هایی که از آن بهره برد که به جای یک سامانه دقیق و سریع به یک انسان واقعی احتیاج هست. مواردی مانند همراهی و نگهداری افراد سالمند، شبیه سازی رفتار‌های اجتماعی، طراحی بازی‌های رایانه‌ای و درمان افراد با اختلال روانی از جمله کاربرد‌های این دیدگاه از هوش مصنوعی هستند.

منبع: خبرگزاری تسنیم